Hanmer Springs/Pahua Downs/Onuku

Aangezien Abel Tasman aardig prijzig was en we ook bij Pahau Downs dure nachtjes hadden, verbleven we in Hanmer Springs in een goedkoop holiday park om het zo een beetje te compenseren. Afgezien van het jaren tachtig tapijt en de geplette muggen op de muur, was het prima: heel groot voor de 60 euro die we betaalden per nacht. Aeneas en Isea hadden hun eigen kamer, we hadden een keuken en zelfs een extra slaapbank waar we met z´n allen een filmpje op keken. Hanmer Springs is een gezellig dorpje met een thermal resort, waar heetwater- en sulfurbaden zijn. Er is maar 1 complex en daar zijn we heen gegaan. De avond dat we aankwamen, had Ron nog een mooi weggetje gevonden naar een oude schuur (oude route naar Kaikoura). Het was een gravelweg, helemaal verlaten, dus na een kleine 20 minuten heen zijn we toch maar weer terug gegaan zonder bij de boerderij aan te komen. Echte avonturen zijn toch anders met kleine kinderen. Zoals bijvoorbeeld een was draaien, waar per ongeluk nog een (schone) luier in de waszak zat en er allemaal plastic korrels op de was en in de machine liggen. Hoe red je je daaruit?
Aeneas en Ron gingen in de ochtend naar de thermale baden en ’s middags gingen Isea en ik ook mee. Zo hebben we dus een hele dag genoten in het water.
Vanuit Hanmer gingen we naar Pahau Downs, een cottage bij een boerderij met 4000 schapen (wol en vlees) en meer dan 1000 runderen (vlees). Part of the deal was dat je met 2 overnachtingen een rondleiding op de boerderij kreeg. Zo anders dan de Nederland de boerderijen. De dieren leven alleen maar buiten, behalve als ze gevaccineerd, verkocht worden of geschoren moeten worden. Dan worden ze met brommers en honden bijeen gedreven in kooien. De grootte van de boerderij was enorm. We reden wel een uur om de boerderij heen. Op de terugweg zagen we hoe de schapen geschoren werden. Ze worden eerst in een buitenkooi gezet. Daarna in een overdekte kooi, op elkaar gedrukt, zodat ze niet gaan liggen (anders wordt de wol vies) en krijgen ze ook niet meer te eten (zodat ze niet op elkaar poepen). Dan worden ze door de hond in een kleinere binnenkooi gedreven en van daaruit door de scheerders gepakt en geschoren. Als ze klaar zijn, is er een soort glijbaan waar ze naar beneden worden geschoven en zo komen ze weer in het weiland: helemaal kaal. Richard de boer, was uit de UK gekomen om zijn kinderen de ruimte te geven. Helaas was hij gescheiden en was zijn ex met de kinderen weer naar de UK terug verhuisd. Zijn idee van het leven was verschillende carrières hebben, zoals zijn eerste carrière wijnhandelaar was. De eerste dag hebben Aeneas en ik in het zwembad gezwommen en de tweede dag dus de tour en verder relaxen. De twee dagen waaide het verschrikkelijk en op de laatste avond sloeg de bliksem in en hadden we geen stroom. Ron en ik hebben dus romantisch bij kaarslicht een dvd op de laptop gekeken, terwijl de kindjes heerlijk sliepen. Isea sliep de hele nacht door.
Daarna naar Christchurch, waar Ron MacPac ging bezoeken. We sliepen in het YMCA. Een lekkere wandeling gemaakt in de botanische tuinen en heerlijk Aziatisch fushion gegeten met een Thaise curry, Chinese dumplings en een soort gefrituurde Sichuan courgette. Vanuit Christchurch door naar Akaroa en Onuku Farm hostel. Hier zijn we 8 jaar geleden samen geweest en hadden we goede herinneringen aan, vooral aan het zwemmen met dolfijnen. We kwamen aan en de relaxte sfeer en mooie plek brachten weer meer herinneringen boven. Met Aeneas beklommen we de berg. Eerst een beetje piepen, maar daarna toch tot het uitkijkpunt geklommen. Akaroa, een Franse settlement, ligt in een oude vulkaan en Onuku ligt op het puntje. Met de wandeling zie je de baai prachtig voor je. Ik heb Isea gevoed boven op de berg zonder iemand om ons heen. Ron en Aeneas liepen door naar het uitkijkpunt, dus we waren echt met z’n tweetjes, het water, de wei, de berg. Dat voelde wel helemaal puur natuur.