Hoe veel pech kan iemand hebben?

Dit wordt een lang verhaal, dus voor diegenen met een korte 'attention span' zal ik wat samenvatten: in kano gevaren in Noosa, erg mooi en relaxed. Uitgegaan voor verjaardag, vlucht naar Fiji gemist, maar toch uiteindelijk hier beland.

In Noosa had ik de everglades geboekt, een kanotocht met kamperen. Toen ik het wilde confirmeren, werd ik verteld dat het afgelast was. Ik heb dus mijn schema een beetje omgegooid en ben de dag erop gegaan. De dag ervoor heb ik de Steve Irwin zoo bezocht, crocodile hunter. Het kostte een beetje, maar ik had veel goede verhalen gehoord. 's Ochtends stond ik te wachten op de bus, maar werd ik verteld dat die al vertrokken was. Ik had alleen die dag, dus ben ik met het openbaar vervoer gegaan, wat er 2,5 uur over deed. Uiteindelijk snel door de dierentuin gesjeest. Had een beetje medelijden met mezelf, maar de kanotocht maakte alles weer goed.
We vertrokken met 8 kano's (Nielie, klopt inderdaad wat je zegt over verschil kano's en kayakken, maar bij mij waren ze allemaal open. De peddels waren alleen anders), waaronder een Fins en Duits koppel, 2 Nederlandse dames Daphne en Leonie, die ik al kende van Airlie beach en Olaf, die mijn kanomaat werd.
Ik had Olaf, een Groningse boer die in Nieuw Zeeland op een melkerij had gewerkt om te kijken hoe het daar ging, speciaal uitgezocht omdat ik dacht dat hij wel een goede peddelaar zou zijn. Wij waren de vierde kano op de eerste dag en onderweg kwamen we drie Australische muzikanten tegen, die op hun speedboot champagne zaten te drinken en ons uitnodigden. Blijkbaar hadden ze de boten voor hen ook uitgenodigd, maar niemand was gestopt. Gelukkig had Olaf hetzelfde idee als ik en laafden wij ons aan de champagne en genoten we van het uitzicht over de rivier. Wij overtuigden de drie boten, die na ons kwamen om zich bij ons te voegen. Gelukkig bedachten de muzikanten dat we na de champagne niet zo goed meer konden kanoen, dus gaven ze ons een sleeplift. De eerste vier boten zagen ons met rode koontjes arriveren achter een speedboot. Wij waren kamp A voor 'awesome' en zij kamp B voor 'boring'.
Verder erg genoten van die trip en gisteren met Anna, een Engels meisje uit kamp A, haar verjaardag gevierd. Het werd een beetje laat en ik ben vanochtend door mijn wekker heengeslapen en heb daardoor mijn vlucht gemist. Ik vond mezelf de grootste pechvogel, maar ik heb er zelf ook de meeste schuld aan. Je kan je voorstellen hoe hard ik op mezelf heb lopen vloeken.
Ik kwam een uur nadat mijn vlucht vertrokken was aan op het vliegveld en kwam tot de ontdekking, na ettele malen met een enorme backpack op mijn rug rondgevraagd te hebben, dat er niemand meer aanwezig was van de budgetvliegtuigmaatschappij.
Omdat ik toch naar Fiji wilde, kocht ik voor hetzelfde bedrag als mijn retourvlucht een enkeltje Fiji voor de volgende vlucht bij Quantas. Er was een enorme rij bij het inchecken en toen ik eindelijk als laatste aan de beurt was, wilden ze een bewijs van mijn uitgaande vlucht zien. Ik kon ze alleen maar een confirmatienummer geven, dus ik met mijn backpack weer rondrennen (tegen de klok in, want ik had nog maar 20 minuten om in te checken) om een printje te maken van mijn E-ticket. Na een rondje op ieder level (er waren 4 verdiepingen) had ik eindelijk een internet computer met printer gevonden. Er zat alleen tot overmaat van ramp geen papier in de printer en ik kon geen pdf bestand openen. Uiteindelijk na veel gebel met de budgetairline en een fax mocht ik inchecken. Bij de douane echter werd ik weer aangehouden, omdat mijn visa en mijn paspoort nummer niet correspondeerden.
Ik ben er nu gelukkig na een vage busrit (voor de mensen die in Kenia zijn geweest, vergelijkbaar met een matatu) met Harry en een ander busje wat helemaal vol zat met Fijianen(?).
Het hostel waar ik nu zit, is trouwens gebruikt voor Tempation island UK en is erg idyllisch. Ik ga het nu ook verkennen, hopende dat mijn geluk weer terug is.